سرود

در اتاقِ استراحت معلمان نشسته بودیم و با هم چای می خوردیم و صحبت می کردیم.

یکی از آقایان گفت: هر جا توی راهرو ها بچه ها را می بینی چیزی را زیر لب زمزمه می کنند و شعری را می خوانند :

“مهدی مولای ما همه          مهدی امید فاطمه “

یکی دیگر از آقایان گفت: بله، این همان سرودی است که این روزها بچه ها مشغول تمرین آن هستند. خیلی زیباست، دلِ آدم را می برد به سمتِ امام زمان، خدا بچه ها را خیر بدهد.

من در دلم گفتم: چه اجری می برند این بچه ها با خواندن این سرود! بچه های سرود هرچه تعدادشان بیشتر باشد سرودی که می خوانند تأثیر گذارتر و ماندگارتر می شود.

کاش من هنوز یک دانش آموز بودم!